De elfde stagedag _20 februari 2024

Dag lieve schatjes van patatjes

Hier ben ik weer! 
Zoals je kan zien, ben ik weer up to date. Alle blogs van dit weekend zijn geschreven. Dit was een hele opgave, maar ik ben er geraakt!

We zitten vandaag al aan stagedag 11, wat gaat het snel!

De mentor vertelde me vandaag dat ze zeer blij is dat ik in de klas sta. Ze heeft al veel complimenten gegeven over mijn speelse aanpak.
Ook merkte ik vandaag dat ze dit zelf eens uitprobeerde.

Bij mijn binnenkomst in de klas stond de zin die de leerlingen moesten schrijven al klaar op het bord. De zin was geïnspireerd op een uitspraak die één van de leerlingen gisteren zei: “Mijn moeder is erg streng, ze houdt van loempia.” Ook de rekensommen uit de rekenles vandaag waren aanwezig. De leerlingen gingen meteen aan de slag met het overpennen. 🖊️ 

De bel van 7:58 gaf aan dat de leerlingen moesten verzamelen voor de start van de vlaggenparade. 🇸🇷 

Ik had ook een idee om een gebedshoekje te maken in de klas, misschien rond de periode van Pasen. De leerlingen krijgen dan ook de opdracht om zelf eens een gebedje te schrijven en dan kunnen we iedere dag ’s morgens een gebedje van een leerling uit de klas voorlezen. De mentor was enthousiast en we maakten de afspraak om dit echt uit te voeren na de paasvakantie.

Na de vlaggenparade schreven de leerlingen verder de rekensommen van het bord over. De mentor maakte terwijl haar lesvoorbereidingen voor vandaag. Het valt echt op hoe traag het schrijftempo hier ligt. Ik kan dit wel niet over een algemene lijn trekken, want de leerlingen van 5A schrijven wel sneller.

Hierna gaf de juf een soort preek omdat de leerlingen te veel prutsen in de klas. Daarna nam ze de tijd om de oefeningen van rekenen uit te leggen. Het waren oefeningen in de aard van: 4x15=(4x5)+(4x10). De leerlingen gingen erna individueel aan het werk en ik ging rond om de nodige ondersteuning te bieden. De klassikale verbetering was de afsluit van de rekenles.

De mentor wou ook eens haar methode tonen hoe zij de maalsommen herhaald aan het bord. Ze schrijft een tafel op en geeft dan een krijtje door aan verschillende leerlingen, die deze aanvullen op het bord.

De mentor meldde me dan dat ze de klas heel druk vond en dat ze graag wou dat ik nu ging voorlezen. Ik nam de leerlingen mee naar buiten, doordat ik nood had aan frisse lucht. Ik veronderstel dat de leerlingen hier ook wel baat bij hebben. Ik deed ook wat spelletjes in verband met begrijpend lezen. Zo liet ik hen allemaal op één rij staan met hun gezicht weg van mij. Ik stelde dan een vraag over het voorgelezen verhaal. De leerlingen moesten een rondje rond zichzelf draaien en mij dan zo snel mogelijk tikken om het antwoord te geven. Als ze juist geantwoord hadden, mochten ze een stap achteruit. Hierdoor stonden ze dichter bij mij en was de loopafstand dus korter. Zo bracht ik ook wat beweging in hun lesdag. De mentor benuttigde deze tijd opnieuw met lesvoorbereidingen maken.

De pauze kwam op het ideale moment!

De mentor schreef in de pauze de leerstof van taal op het bord. De leerlingen konden dus terug aan de slag met het noteren van de theorie en oefeningen bij het binnenkomen. Het ging over de wij-vorm van een werkwoord. Ze onderlijnden het werkwoord in de zin en schreven het hele werkwoord (de wij-vorm) er dan naast. Dit werd volledig klassikaal gedaan.

Om 12 uur stond het tweede deel van de presentaties over de werkstukken ‘luchtfoto’s’ op de planning. De leerlingen weten hier niet hoe ze een presentatie moeten geven, dus besloot ik om hier een lesje over te geven. Dit is uiteraard besproken met en goedgekeurd door de mentor. Voor de paasvakantie zou ik deze les geven.

Vandaag hadden we opnieuw een jarige! We zongen voor Revinio en daarna deelde hij zijn traktatie uit. Hij had net genoeg snoepzakjes voor de leerlingen van de klas en zijn broertje, nicht én neef uit de lagere klassen. De juf vertelde me hoe onbeleefd en ongewoon het is om de klassenjuf niks te geven. Ik merkte dat dit haar echt kwetste en dat ze hier niet gediend mee was. De andere leerlingen van de klas begonnen dan ook tegen hem te praten over het feit dat de 2 juffen niks gekregen hadden. De andere 26 leerlingen gaven me elk 1 snoep uit hun zak. Ik vond dit een zeer lief gebaar, maar dat was zeker niet nodig! Ik heb wel al geleerd uit voorgaande gesprekken dat het onbeleefd is om iets te weigeren, dus nam ik het met een grote glimlach aan.

De laatste 10 minuten van de dag wou de juf nog het verhaal van de volgende geschiedenisles voorlezen. Ze werd weggeroepen door het schoolhoofd, dus nam ik dit over. Ik stelde ook nog wat vragen over de gelezen tekst.

TRINGGG! Nog snel even bidden en de stagedag was voorbij.

Na school besloot ik om wentelteefjes te bakken. Deze ochtend had ik al vier sneetjes brood uit de diepvries gehaald, zodat deze konden ontdooien. Vere had een recept gevonden met de hoeveelheid melk die nodig was. Ik vertelde haar dat ze even moest rusten en ik dit wel zou regelen. Ik heb helemaal geen recept nodig! 💪 In een oogwenk lagen er vier perfect gebakken - al zeg ik het zelf- wentelteefjes te wachten op ons. Smullen maar! 
Ik kan met trots aankondigen dat Vere ze goedgekeurd heeft en ik er morgen weer opnieuw mag bakken! 😁

Ik had deze middag een afspraak om voor de eerste keer, sinds ik in Suriname ben, met mijn beste vriendin te bellen. Wat was ik blij om haar eens te zien! We hebben wel 2 uur en 58 minuten aan de telefoon gehangen 🫣 Ze weet ieder detail van wat er hier tot nu toe gebeurd is, dus bij vragen kan je bij haar terecht 😅

Vere werd al ongeduldig en kwam al aankloppen op mijn kamerdeur. We gingen vandaag voor de eerste keer naar de slagerij gaan. We hadden wel zin in wat vlees! Met de GoPro in de hand gingen we op pad. Gelukkig was de slagerij open, want daar hadden we toch ook wat stress voor... We kochten 1 kg varkensgehakt en 2 varkenskarbonades.

Vanavond schaft de pot 🥁🥁🥁 spaghetti bolognese!!! 
Ik had hier zoveel zin in 😋

Na ons heerlijke avondmaal, deden Vere en ik nog samen de afwas. Dit is ook een vast ritueel geworden voor ik aan mijn blog begin en Vere aan haar serie.

Nu ga ik jullie laten, zodat ik nog samen met Vere naar 'Milo' kan kijken.

Slaperige groetjes
Pauline