De negentiende stagedag _1 maart 2024

Fawaka!!

Vandaag is het alweer de laatste dag van de 'werkweek'.
Vere en ik hebben dan nog eens geluk dat het een pedagogische studiedag is. Het is een godsdiensttraining dit kwartaal.

We moesten stipt om 8:00 aan 'Asewa Otono', het centrum voor de training, staan.
Vere en ik namen de bus. Daarna was het nog een tiental minuutjes wandelen.
Onderweg toeterde er een auto naar ons en deze stopte enkele meters voor ons. Ik deed al in mijn broek 😬.
No spang! (geen stress) Het was het kleuterhoofd die ons een lift aanbood naar Asewa Otono. 🥳

De godsdiensttraining zelf was een ervaring op zich. Vere en ik stelden ons voor als dé stagiaires in de Sint-Vincentiusschool.
Voor de pauze lazen we teksten uit de Bijbel en deelden de juffen (geen meesters aanwezig) hun ervaringen uit hun klas.
Na de welverdiende pauze werden we allemaal gezalfd met gezegende olijfolie. Wat was dit een gekke ervaring!

De verantwoordelijke zalfde me en sprak tot me. Ze beschreef me perfect! Het was precies of ze me al van bij mijn geboorte kende. 
Vere en ik hadden even tijd nodig om te beseffen wat er net allemaal gebeurd was.

Nu kwam de vraag van de dag aan het licht: "Hoe komen we nu thuis?"
Gelukkig bood het onderhoofd aan om ons een lift te geven.

Houd je klaar voor dit avontuur!
We waren onderweg naar huis en opeens realiseerde ze zich dat ze haar oplaadkabel nog had lagen liggen. Met topsnelheid reden we terug naar het godsdienstcentrum.
Het centrum was nog open, waardoor we snel weer onderweg waren naar huis. Het onderhoofd meldde dan dat ze zin had in een cheeseburger van de McDonalds. Onze eerste keer door de McDrive was een feit! Vere en ik profiteerden natuurlijk van deze gelegenheid en kochten ook chickennuggets voor onszelf. Opeens kreeg ze telefoon van haar kinderen dat ze honger hadden, maar geen eten vonden in huis. Ze nam ons dan ook nog mee naar een afhaalrestaurant waar ze eten kocht voor haar familie. Dit zette ze dan ook thuis af. Ze kwam ons uit de auto halen en zei dat we even in haar zetel mochten wachten. Daar raakten we aan de praat met haar moeder, die op bezoek was uit het binnenland. Terwijl het gezin at, bracht het onderhoofd ons naar buiten. Ze haalde wat vers fruit uit haar eigen tuin en liet ons van alles proeven. Er kwam ook bezoek langs uit Nederland, dus contacten werden gelegd 😅 Haar man kwam plots thuis met kibbeling (gebakken vis). Hij was dit speciaal voor ons gaan halen. We zijn echt verwend geweest deze namiddag!

Nu was het wel echt tijd om terug naar onze verblijfplaats te gaan! De andere studenten waren ondertussen waarschijnlijk al wat ongerust. We hadden ze wel al een appje gestuurd.
Het onderhoofd kroop terug achter het stuur. Deze keer hadden we heel wat extra passagiers mee. Haar moeder stapte ook in de auto, samen met haar drie kinderen. De kinderen stapten enthousiast in de bak (koffer van de auto). Ik had de slappe lach met de hele situatie! 🤣 Suriname, we beginnen je ritme te kennen!! 😆

Thuis schonken we de overschot van de kibbeling aan de overige vier studenten. Zij waren ook blij dat ze nog iets kregen.

We hadden niet veel tijd om te treuzelen, want we werden op een BBQ verwacht! Andere studenten uit de stad hadden ons uitgenodigd om nog eens samen te komen. Vere en ik kleden ons snel om, zodat de anderen niet te lang moesten wachten.

Vol enthousiasme vertrokken we met z'n zessen naar de hoek van de straat. De eerste keer op de bus met ons zes! We hadden al meteen prijs: de bos zat vol. We vulden de bus op door de volledige middenrij te vullen. 

BBQ, here we come! 🍗 🍖 

Hongerige groetjes
Pauline