Het tweede weekend_ 17 februari 2024

Hallo vriendjes van me

Vandaag is de eerste 'echte' dag dat we op trip gaan! Wat heb ik er zin in!!!

Net zoals vorig weekend werden we veel te vroeg wakker. Onze wekker stond om 9:00, maar om 8:07 waren we klaarwakker.

Deze voormiddag kwamen we tot de realisatie dat we morgen nog niks gepland hebben. Aan de slag dus!
Met gsm en laptop gingen we met z'n vieren aan het zoeken. Na het vele rond mailen en bellen, waren we wat ontmoedigd. Geen enkele reisorganisatie wou een tour organiseren op zondag. Gelukkig stuurde een studente, die hier vorig jaar heeft verbleven, nog een reisorganisatie door. Deze gaf ons groen licht voor het dolfijnen spotten!
Weer een zorg minder!

Daarna brainstormden we al wat voor volgende week, zodat we niet meer zo last minute iets moeten proberen regelen.

Genoeg getreuzeld! We ontbeten snel samen en maakten ons klaar voor ons vertrek.
Op naar de stad!

We waren net uit ons huis vertrokken, toen Lotte aangaf dat haar rugzak veel te zwaar woog. Ik voelde aan haar rugzak en zei dat er precies nog een laptop inzat. Rarara wat er nog in haar rugzak zat... Heel goed, een laptop! Applausje voor jezelf! 👏 
Hierdoor liepen we alweer vertraging op...

Na een kwartiertje wachten op de hoek van de straat, was de bus in aantocht. De bus zat al redelijk vol, waardoor we niet samen konden zitten. Ik zette mij helemaal achteraan tussen een man en een vrouw. Ik leerde hier nieuwe mensen kennen, op de bus! De man links van mij was Curtis. Hij sprak me meteen in het Engels aan. Ik kwam zijn volledige levensverhaal te weten! Hij is een bouwvakker uit Nigeria die voor 2 maanden komt werken in Paramaribo. Hij stelde me allerlei vragen en bood zelfs aan om eens te koken voor mij. Foto's van zelfgemaakte lasagne en video's van zijn BBQ-skills werden bovengehaald. Naast de vrouw aan mijn rechterkant zat ook nog een man. Deze maakte de hele weg geintjes. Zo meldde hij me dat ik meer moest bruinen 🤣 Merel trok ook een foto van bovenaf en de man begon te lachen. Hij vroeg me of het was om haar neushaar te tellen 😆 Kortom, de slappe lach op de achterbank!

Eenmaal aangekomen in de stad verloren we geen tijd. We zochten direct de infobalie op van de bus en vroegen welke buslijn we moesten nemen naar Leonsberg. Dit was onze opstap-kade voor de zeeschildpaddentour op Braamspunt.

Daarna zetten we onze tocht verder naar Digicel. Merel en Lotte hebben helemaal geen wifi in hun huisje in Groningen, dus zochten ze een simkaart voor het aanwezige wifi-bakje in hun verblijfplaats. Nadien zijn ze nog een prijs gaan vragen bij Telesur. Hierna keerden we terug naar Digicel, doordat ze daar een betere deal konden krijgen.

Geld afhalen bij Republic Bank stond ook nog op onze planning. Onderweg hiernaartoe passeerden we een Burger King. We maakten hier ook een stop, op aanraden van de andere twee studenten uit Groningen uiteraard 😉

Geen tijd te verliezen! Binnen drie kwartier vertrok onze bus naar Leonsberg al! We wandelden terug richting de standplaatsen van de bussen.
Op de bus hebben we Parabello geboekt, terwijl we aan het wachten waren op vertrek. Parabello is een avontuurlijke dagtrip die we volgende week zondag gaan doen.

De buschauffeur zette ons af op de hoek van de straat en dan moesten we nog een kwartier wandelen tot aan de vertrekplek. 🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️

We waren anderhalf uur te vroeg aangekomen, dus besloten we om de omgeving al eens te verkennen. 

Voor we konden vertrekken op onze trip moesten we ons nog omkleden van short naar een lange broek. Daar waren er geen wc's of dergelijke om ons om te kleden. Dus langs de kant van de weg wisselden we snel van onderstuk. 😮 Ja, ik ben er nog steeds niet goed van!

Toen was het tijd om te vertrekken! We stapten op de korjaal (soort boot) richting Braamspunt. Onderweg hebben we zelfs dolfijnen gespot! (wat eigenlijk morgen op de planning staat)
Op de plantages die we passeerden zagen we zelfs de Amerikaanse kleine zilverreiger en de rode Ibis, twee vogelsoorten.

Na onze korjaaltocht 🛶 kwamen we aan op Braamspunt. Ik zou het eigenlijk omschrijven als een onbewoond eiland. 🏝️ Op 20 à 30 minuten ben je van de ene kant van het eiland naar de andere kant. We sprongen van de boot en begonnen aan onze verkenning van het strand! We genoten van de zonsondergang 🌅. Hierna gingen we terug naar de boot, want we konden niet wachten op onze eerste Surinaamse maaltijd! De pot schafte een lekkernij die de slaven vroeger vaak aten: zoute vis. Nadien gingen we weer aan land. Eerst kregen we uitleg over de verschillende soorten zeeschildpadden en was er ook tijd voor het beantwoorden van wat vragen. Daarna splitsten we ons op in 2 groepen en GO! Daar gingen we... op zoek naar zeeschildpadden! 🐢 

Na uren lopen hadden we de eerste schildpad gespot! Dit was om 23:11. We hadden jammer genoeg niet veel geluk... Iets later kwam de vraag van de gids of we wouden terugkeren naar het vasteland. Het was namelijk al laat en het zag er naar uit dat we er geen meer gingen spotten. Ik hield voet aan stuk: Ik wil en zal het legproces van eieren bij een schildpad zien! Nog een groep studenten uit Nederland opteerde voor deze keuze. De andere mensen uit onze groep gingen met de boot terug, terwijl wij verder bleven zoeken op het strand. Nog snel even naar de boot voor een drankje en een snack. We waren klaar voor de lange nacht die ons te wachten stond! 

Uiteindelijk kwamen er 2 schildpadden aan land. Ze kwamen bijna op ons af, zo dicht waren ze!! Maar... opeens viel de regen uit de lucht. Onze nachtelijke trip werd dus noodgedwongen gestopt. We liepen terug naar de boot, zodat we snel terug in Leonsberg geraakten. De tweede gids die nog bij ons bleef, was iets verder op Braamspunt gaan zoeken naar schildpadden. Op de boot meldde hij dat hij net een schildpad gevonden had die eieren ging leggen... Met toch wel wat teleurstelling dommelde ik kletsnat in op de korjaal 💤 

Toen we terug aankwamen aan land hadden we nog een probleem. Onze taxi ging hier om 12u s nachts staan (het verwachte einde van de tour). De gids was zo vriendelijk om ons een lift naar huis te geven. We bedankten haar en gaven haar een centje voor de moeite.

We deden onze kletsnatte en zandbeklede kleren uit voor de voordeur, zodat we het huis niet vuil zouden maken. Daarna begon de avondroutine van om de beurt plassen en wassen voor we in ons bed kropen.

Wat een bewogen dag dus! 
Zeker een ervaring die me zal bijblijven voor de rest van mijn leven!

Slaperige groetjes
Pauline